Siatka leśna jest stosowana nie tylko przez właścicieli lasów niepaństwowych, ale też przez wszystkich tych, którzy hodują zwierzęta gospodarskie, m.in.: kaczki, kury, zające. Zwierzęta te nie powinny mieć dostępu do upraw hodowlanych sąsiadujących z miejscem ich wypasania. Siatki leśne są wówczas zbawienne. Są wykonane z nowoczesnych, odpornych na działanie czynników atmosferycznych materiałów, a ich konstrukcja umożliwia dopasowanie zagęszczenia oczek do potrzeb.
Siatki leśne zwykle mają zagęszczone oczka dolne i rozrzedzone oczka górne. Ich budowa jest znacznie mocniejsza niż konstrukcja typowej siatki ogrodzeniowej. Najważniejsza różnica polega na zastosowaniu odmiennych drutów poziomych, łączących oczka. Producenci najczęściej stosują tutaj wzmocnienia z włókna węglowego lub ze stali węglowej, które nadają konstrukcji wytrzymałości na rozciąganie.
Siatki w sklepach opisane są trzema wymiarami: np. 165/25/20, co oznacza siatkę o wysokości 165 cm, dwudziestu pięciu poziomych drutach, które opierają się na drutach pionowych rozstawionych co 20 cm. Na etykietach znajdziemy też oznaczenia grubości drutów. Druty występują z reguły w trzech standardowych wymiarach: małym (1,6 mm), średnim (2 mm) i dużym (2,5 mm).
Podążając za powyższymi oznaczeniami, standardowo określa się, że najlepsze siatki ogrodzeniowe dla saren mają wymiary: 200/25/15. Dla zajęcy: 160/23/15, dla dzików: 160/23/15, dla kur natomiast: 160/23/15.
Szukając odpowiedniej siatki, należy zwrócić uwagę również na upodobania zwierząt do tak zwanego grzebania w gruncie. Kury i tym podobne ptactwo domowe ma zwyczaj wkopywania się w głąb ziemi nawet na kilkanaście centymetrów. Tworzy się wówczas otwór, przez który zwierzęta mogą uciec. Aby temu zapobiec, warto kupić nieco więcej siatki i zakopać ją na około dwadzieścia centymetrów ziemi. W przypadku kur, siatka nie musi być specjalnie zagęszczona na dole. Zakopanie części siatki jest również wskazane na terenach północnej Polski, gdzie zimy najbardziej dają się we znaki. Niskie temperatury i osiadający na siatce śnieg znacznie ją obkurcza i w efekcie obniża jej wysokość.
Szukając dobrej siatki, należy też zwrócić uwagę na to, jak dużą siłą dysponują zwierzaki. Dzik jest nieporównywalnie silniejszy niż na przykład kuropatwa, dlatego jeśli w naszej okolicy grasuje rodzina dzików, a my chcemy ochronić przed nią naszą posesję, należy zaopatrzyć się w najmocniejszy typ ogrodzenia.
Pamiętajmy przy tym, że wytrzymałość każdej siatki leśnej jest ograniczona: wichury, połamane drzewa, śnieżyce, nieustające deszcze działające naprzemiennie z upałami to warunki, w których najmocniejsze nawet materiały podlegają naruszeniu. W przypadku, gdy szczególnie zależy nam na ochronie niektórych drzewek lub upraw, warto zastosować dla nich dodatkową ochronę, na przykład w postaci siatki rabatowej. Jest to ten rodzaj siatki, który stosuje się na niewielkim obwodzie. Ma drobne oczka i nie jest tak stabilna jak siatka leśna, ale dobrze chroni pojedyncze rośliny. Siatka rabatowa bywa zbawienna na przykład wtedy, gdy chcemy dodatkowo zabezpieczyć młode drzewka przed zającami, które chętnie obgryzają z nich niezwykle jeszcze potrzebną korę.
Siatki leśne zwykle nie są podbudowane podmurówką, dlatego w naturalny sposób narażone są na ciągłą styczność z ciągnącą z ziemi wilgoć, a co za tym idzie: na korozję. Dlatego należy nastawić się na kupno tylko tej siatki, która jest ocynkowana. Najbardziej efektywne jest cynkowanie ciśnieniowe, które przeprowadza się poprzez zanurzenie przedmiotu w zalewie cynkowej. Dzięki temu, ciecz dociera do każdego zakamarka siatki, tworząc trwałą i odporną powłokę cynku. Dodatkowo, często stosuje się też malowanie proszkowe, dzięki któremu powstaje dodatkowa warstwa ochronna.
Siatka leśna jest o tyle specyficznym produktem, że nie przybija się jej do środkowych słupów podtrzymujących. Dlatego, powinna być na tyle dobrej jakości, aby zachować standardową sztywność: niezbyt małą, aby zachowała swój kształt i niezbyt dużą, aby zachować odporność na zerwanie pod naporem biegnącego zwierzęcia.